Upcom|ng exh|bition
Grafisch ontwerp: Burnbjoern
Met de steun van de Vlaamse overheid en de Federal Ministry Republic of Austria.
Grafisch ontwerp: Burnbjoern
Met de steun van de Vlaamse overheid en de Federal Ministry Republic of Austria.
Leander Schönweger
Getting Better
04.03.2023 – 22.04.2023
Vrijdag 31.03.2023 tot 9 pm: open tijdens Borger
Zaaltekst door Luc Deleu:
Leander Schönweger, geboren in 1986 in Zuid-Tirol, woont en werkt in Brussel en Wenen. In 2010 startte hij met exposeren en in 2014 kreeg hij de Preis der Kunsthalle Wien. In een gevonden rondom beglaasde ruimte (aan de openbare weg) bouwde hij daarvoor The Fog Disperses, een (figuratieve) installatie met een auto en een tentje, aangevuld met attributen die een kampeerder zoal meezeult. Alhoewel er niemand in de installatie is, is er wel de indringende aanwezigheid van sporen. Van wie zouden die tent en auto zijn en wie is wie? Het geheel biedt tegelijk een vrolijke en een mistroostige aanblik. Met deze tot in het detail uitgewerkte installatie ontspint zich een spanning tussen de door glas geïsoleerde informele kampeerplek en de omringende openbare ruimte. De titel laat ons onbewust vragen stellen over een versluierd en ondoorzichtig maatschappijbestel. Elke toeschouwer leest het werk, vanuit zijn eigen connotaties, op een andere manier.
Getting Better
04.03.2023 – 22.04.2023
Opening zaterdag 04.03.2022, 7–10 pm.
Vrijdag 31.03.2023 tot 9 pm: open tijdens Borger
Met een artist talk om 8 pm: Luc Deleu in gesprek met Leander Schönweger
Zaaltekst door Luc Deleu:
Leander Schönweger, geboren in 1986 in Zuid-Tirol, woont en werkt in Brussel en Wenen. In 2010 startte hij met exposeren en in 2014 kreeg hij de Preis der Kunsthalle Wien. In een gevonden rondom beglaasde ruimte (aan de openbare weg) bouwde hij daarvoor The Fog Disperses, een (figuratieve) installatie met een auto en een tentje, aangevuld met attributen die een kampeerder zoal meezeult. Alhoewel er niemand in de installatie is, is er wel de indringende aanwezigheid van sporen. Van wie zouden die tent en auto zijn en wie is wie? Het geheel biedt tegelijk een vrolijke en een mistroostige aanblik. Met deze tot in het detail uitgewerkte installatie ontspint zich een spanning tussen de door glas geïsoleerde informele kampeerplek en de omringende openbare ruimte. De titel laat ons onbewust vragen stellen over een versluierd en ondoorzichtig maatschappijbestel. Elke toeschouwer leest het werk, vanuit zijn eigen connotaties, op een andere manier.
The Fog Disperses lijkt een sleutelwerk te worden in het oeuvre van Leander Schönweger. Deze sitespecifieke installatie geeft, zo blijkt, aanleiding tot vele andere in-situwerken, waarbij de tegenstelling tussen binnen en buiten steeds op een andere manier onderzocht wordt.
Een kooi of bokaal maakt (visueel) contact mogelijk ondanks een materiële barrière; een doos heeft een andere relatie met binnen en buiten maar draagt wel, zoals een kooi of een bokaal, uitgebreide en diverse visuele en metafysische (artistieke) potenties in zich. Als kooien, bokalen en dozen groot zijn worden het menselijk toegankelijke ruimte(s). Ze maken controle en manipulatie van de belangstellende mogelijk. Naarmate het werk van Schönweger vordert, worden de installaties abstracter en concentreren ze zich tegelijkertijd (nog) meer op het opwekken van psychische reacties en elementair en naïef gedrag, zoals bijvoorbeeld claustrofobie, verwachting, ontgoocheling en andere ervaringen die we als kind al sterk ervoeren…
Alhoewel het zwaartepunt ligt bij installaties, wordt het thema “kooi” sinds 2019 ook vertaald in klein sculpturaal werk, meer in het bijzonder in de series of cages.
Something Steers Us Both, in 2019 gemaakt voor de tentoonstelling Open Skies bij het kunstencentrum Wiels te Brussel, is op verschillende manieren architectonisch te interpreteren. Dat valt direct te merken aan de manier om het werk in de ruimte te plaatsen. De spanning tussen de doos en de toegewezen ruimte is architectonisch intrigerend. De tussenruimte tussen doos en kamer is een volwaardige ruimte die fungeert als antichambre vooraleer men het labyrint in de constructie betreedt. Binnen creëert Schönweger vooral een beklijvend droombeeld. Het interieur lijkt eerder een hol waarvan de wanden volgestapeld zijn met wat mijn ouders “Mechelse meubelen” noemden – of zijn het misschien schatten op zolder?
Echter, Schönweger heeft duidelijk geen architecturale besognes; het interieur hoeft niet op menselijke maat gedacht en gemaakt te worden.
Toen ik hem dat zei, wees Leander mij op de installatie Our Family Lost, die hij bouwde voor de Biënnale van Istanbul 2017, bestaande uit wanden van gipskarton met plinten onderaan en openingen omkaderd door deurlijsten. Deze bouwkundige en bouwkunstige elementen worden enkel functioneel en pragmatisch gebruikt om de bezoeker een angstdroom te laten ondergaan in een claustrofobische doolhof waarin men langs steeds kleiner wordende openingen in steeds kleinere ruimtes belandt en alle ruimtelijk besef kan verliezen. Om deze ervaring nog te verhevigen zijn er achter de wanden onzichtbare mechanische hamertjes aangebracht die op de wanden kloppen.
Leander Schönweger bouwt zijn installaties rudimentair en naarmate ze abstracter worden, worden ze volgens mij sterker, directer en psychisch en metafysisch ingrijpender. In een vervreemde sfeer heerst dialectiek: verwachting en ontgoocheling, opluchting en claustrofobie, binnen en buiten, object en subject, ruimte en sculptuur. Herkenbare objecten of geluiden worden soms minimaal ingezet voor hun effect in het ruimtelijk geheel.
De installatie The Submarine, die in 2021 werd gerealiseerd in Amilly (Frankrijk), bestaat uit een plafond en wanden van OSB-platen verlicht door fluorescentiebuizen in functionele lichtarmaturen. Alles is hier zeer strak gebouwd, waardoor de ruimte sterk aanwezig is. Aan het einde van twee doodlopende ruimtes bevindt zich een spoeltafel waarin wat eetgerei ligt dat rammelt door een mechanisch opgewekte vibratie.
Getting Better, voor U bij Lichtekooi gebouwd, bouwt consistent verder aan het oeuvre.
Men komt binnen langs een smalle gang die gevormd wordt door een kist. Eens binnen in de tentoonstellingsruimte beseft men dat vooraan enkel een kist staat; de rest is leeg. Vervolgens ontdekt men dat de kist toegankelijk is. Een gang leidt naar een andere opening, men maakt een U-turn en gaat langs een trap naar beneden. Daar komt men in een labyrint dat opmerkelijk uitgebreider is dan gedacht.
Links van de trap is een opening en zo komt men in een enge gang die links eindigt op een lege nis en langs rechts naar een opening leidt waarlangs men weer met een U-turn in een lange smalle gang komt waar aan het einde het werk zich in al zijn glorie openbaart.
Leander toont in zijn werk dat ruimte en architectuur de mens emotioneel en psychisch kunnen raken.
✨️A new year, a new budget... Check out the Webshop for Lichtekooi supporters 2023! ✨️
The Lichtekooi webshop is a visualisation of the ideal budget of Lichtekooi Artspace. You will find an overview of all costs associated with running an exhibition space, both overhead costs and project-related costs, ranging from toilet paper to artist fees.
Using this webshop you can support Lichtekooi by contributing to a specific cost of our operation. As proof of purchase, Lichtekooi supporters receive an invoice designed by an artist. This year Nel Aerts designed an invoice.
CHECK OUT THE WEBSHOP HERE!